ΟΜΟΦΩΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Με την ευκαιρία της παιδαγωγικής συνεδρίασης για το 1ο τρίμηνο, ο σύλλογος συζήτησε διεξοδικά τα νέα παιδαγωγικά δεδομένα που θα προκύψουν αν εφαρμοστεί το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα των Μουσικών Σχολείων που προτείνει το Π.Ι. και, σύμφωνα με πληροφορίες, υπέγραψε ο Υπουργός Παιδείας.

Όλοι εμείς που διδάσκουμε στα Μουσικά Σχολεία περιμένουμε πολλά χρόνια να δημιουργηθεί Αναλυτικό Πρόγραμμα. Περιμένουμε πολλά χρόνια να ακούσουν οι υπεύθυνοι της προτάσεις που έχουμε διαμορφώσει από την εμπειρία μας. Αγωνιζόμαστε για την αναμόρφωση και τη βελτίωση της παρεχόμενης μουσικής εκπαίδευσης, προβληματιζόμαστε και καλύπτουμε την ανυπαρξία αναλυτικών προγραμμάτων με συσκέψεις και οριζόντια συνεργασία των καθηγητών κάθε οργάνου, με ανταλλαγές απόψεων και κάθε άλλο πρόσφορο μέσο. Αντί μιας πλατιάς συζήτησης και καταγραφής της συσσωρευμένης εμπειρίας, μια ομάδα ανθρώπων που προφανώς δε ζουν την καθημερινότητα των Μουσικών Σχολείων αποφάσισαν αυθαίρετα, αστήρικτα και εντέλει υπονομευτικά για το θεσμό. Αντί βοήθειας στην προσπάθειά μας αυτή αιφνιδιαζόμαστε από μια απόφαση που ελήφθη ερήμην μας, αλλά και ερήμην κάθε άλλου αρμόδιου ή ενδιαφερόμενου φορέα.

Σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα περιορίζεται ο αριθμός ωρών διδασκαλίας στα Μουσικά Γυμνάσια – Λύκεια. Το ζήτημα αυτό έχει πολλές παραμέτρους και θεωρούμε ότι δεν τεκμηριώνονται οι λόγοι για τη λήψη μιας τόσο σημαντικής απόφασης. Θεωρούμε αυθαίρετη και ατεκμηρίωτη την προτεινόμενη μείωση των ωρών διδασκαλίας και την κατάργηση μαθημάτων όπως τα Καλλιτεχνικά και το Θέατρο. Ο μουσικός οφείλει να γνωρίζει για τις άλλες τέχνες, οφείλει να αναζητάει την αισθητική παντού και να έχει σφαιρική αντίληψη όλων των τομέων του πολιτισμού.

Όμως το στοιχείο που ανατρέπει τελείως τα δεδομένα είναι η κατάργηση του Υποχρεωτικού μαθήματος οργάνου αναφοράς της παραδοσιακής μουσικής. Πριν από είκοσι χρόνια, με την ίδρυση του πρώτου μουσικού σχολείου, καθιερώθηκε ο ταμπουράς ως όργανο αναφοράς για το μάθημα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Η ατομική διδασκαλία του κρίθηκε απαραίτητη για την κατανόηση του ρυθμού και των διαστημάτων της παραδοσιακής μουσικής (εκκλησιαστικής και λαϊκής), τα οποία διαφοροποιούνται πλήρως από αυτά του ευρωπαϊκού μουσικού συστήματος. Ταυτόχρονα καθιερώθηκαν ανάλογα όργανα αναφοράς για τα κατά τόπους μουσικά ιδιώματα της ελληνικής παράδοσης (η λύρα στην Κρήτη, το μαντολίνο στα Επτάνησα, το κλαρίνο στην Ήπειρο κλπ).

Ο ταμπουράς, όντας υποχρεωτικό όργανο, εισάγει τους μαθητές – εύκολα και γρήγορα - στο χώρο της ενόργανης παραδοσιακής μουσικής, σ’ ένα μουσικό πλούτο που τα περισσότερα παιδιά ούτε καν υποψιάζονται τη ύπαρξή του πριν φοιτήσουν στα μουσικά σχολεία. Τυχόν κατάργησή του ταμπουρά και των λοιπών κατά τόπους οργάνων αναφοράς θα έχει ως αποτέλεσμα τον μαρασμό του παραδοσιακού τομέα καθώς ολοένα και λιγότεροι μαθητές θα επιλέγουν να μάθουν παραδοσιακά όργανα. Κάτι που, εκτός των άλλων, θα υπονομεύσει σε βάθος χρόνου και το εγχείρημα της ακαδημαϊκής διδασκαλίας των ελληνικών μουσικών οργάνων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας-Θράκης και στο Α.Τ.Ε.Ι Ηπείρου.

Δυστυχώς, σύμφωνα με το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα που εκπονήθηκε μετά από σχετική εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, η υποχρεωτική διδασκαλία του οργάνου αναφοράς της παραδοσιακής μουσικής ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ !! Παραμένει υποχρεωτικό μόνο το αντίστοιχο όργανο αναφοράς της ευρωπαϊκής μουσικής, το πιάνο. Παράλληλα περιορίζεται και η διδασκαλία του μαθήματος «θεωρία και πράξη της παραδοσιακής μουσικής» με περικοπή διδακτικών ωρών από το μάθημα της βυζαντινής μουσικής θεωρίας και συγκεκριμένα του παραδοσιακού τραγουδιού, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί το κίνητρο των παιδιών για την εκμάθηση της βυζαντινής μουσικής γραφής.

Η υπογραφή του Υπουργού Παιδείας, αν δεν είναι αποτέλεσμα μονομερούς πληροφόρησης, έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τις κατ’ επανάληψη διακηρυγμένες προθέσεις της ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ να στηρίξει και να ενισχύσει το σπουδαίο θεσμό των μουσικών σχολείων. Αντίθετα, απονευρώνει το δυναμικό χαρακτήρα τους καταργώντας τη μοναδική σχεδόν μέριμνα του ελληνικού κράτους για την παραδοσιακή μας μουσική. Ας μην ξεχνάμε ότι, με εξαίρεση το ΤΕΙ Λαϊκής Παραδοσιακής Μουσικής, κανένα άλλο ίδρυμα, δημόσιο ή ιδιωτικό, δε δίνει επίσημους τίτλους για τα μουσικά όργανα της παράδοσής μας! Το αποτέλεσμα είναι μουσικοί εκτελεστές με διεθνή ακτινοβολία, στην Ελλάδα να αποκαλούνται θεσμικά Εμπειροτέχνες. Εμπειροτέχνης ο Πετρολούκας Χαλκιάς, ο μακαρίτης ο Μόσχος και τόσοι άλλοι.

Μόνον η ισότιμη διδασκαλία των δύο μουσικών παραδόσεων (ευρωπαϊκής – ελληνικής), και μάλιστα μέσα στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό κοινωνικό περιβάλλον, εγγυάται τη διατήρηση του εθνικού μουσικού μας πλούτου και διευρύνει τους ορίζοντες των αποφοίτων των μουσικών σχολείων, προσφέροντας αυτό το τόσο σπουδαίο «κάτι παραπάνω» που δεν παρέχει η ωδειακή μουσική παιδεία. Η διδασκαλία, διάσωση και διάδοση της παραδοσιακής μας μουσικής (στην περιφέρεια αλλά και στα αστικά κέντρα, όπου ήταν σε μεγάλο βαθμό άγνωστη) αποτέλεσε και αποτελεί ως γνωστόν βασικό και ουσιώδη λόγο ύπαρξης των μουσικών σχολείων.

Πιστεύουμε ότι η σημαντική δραστηριότητα των μουσικών που διαπρέπουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό υπηρετώντας και εξελίσσοντας την ελληνική παραδοσιακή μουσική και είναι απόφοιτοι των μουσικών σχολείων, αποδεικνύει έμπρακτα την επιτυχία του «μοντέλου» που ισχύει μέχρι σήμερα. Δυστυχώς όμως - την ώρα που οι γειτονικές χώρες έχουν ακαδημίες για τη μουσική τους- φαίνεται (από την «φιλοσοφία» του νέου ωρολογίου και αναλυτικού προγράμματος) ότι εμείς αποδυναμώνουμε και ουσιαστικά καταργούμε την διδασκαλία της μουσικής μας διερωτώμενοι για τα αυτονόητα.

Η εφαρμογή της απόφασης αυτή είναι πλήγμα όχι μόνο για τα Μουσικά Σχολεία, όχι μόνο για την παραδοσιακή μας μουσική, αλλά για τον πολιτισμό μας συνολικά. Η αναγέννηση της μουσικής μας παράδοσης στα αστικά κέντρα, μια πραγματική κοσμογονία που συντελείται τα τελευταία είκοσι χρόνια, οφείλεται σε μέγιστο βαθμό στην εκπαιδευτική και καλλιτεχνική δραστηριότητα των μουσικών σχολείων. Για πιο λόγο να απαξιωθεί και να ακυρωθεί αυτό το τόσο σπουδαίο επίτευγμα; Μήπως για να απαλλαγεί το κράτος από ένα «περιττό» έξοδο; Την ώρα που δίνονται μυθικά ποσά για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο φεστιβάλ κακοτεχνίας της Γιουροβίζιον, η οικονομία θα γίνει σε βάρος του πολιτισμού μας; Μήπως για να βρεθεί τρόπος να απαλλαγεί το κράτος από τους σημερινούς «εμπειροτέχνες» που έχουν κάθε δικαίωμα για μονιμοποίηση, αφού αυτοί έστησαν εν πολλοίς το μουσικό θαύμα που πιο πάνω περιγράψαμε;

Ας μας αποδείξει η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ ότι στόχος της δεν είναι η απαξίωση της μουσικής παιδείας, αποσύροντας την υπογραφή της από την εξευτελιστική για την παράδοσή μας πρόταση του Π.Ι.

Πειραιάς 8 Δεκεμβρίου 2008

Υπογράφουν όλοι οι παριστάμενοι 65 καθηγητές του Μουσικού Σχολείου Πειραιά